บทที่ 393 ความรู้สึกที่แท้จริงของมาร์ติน

ขณะที่เกรซพูด มือที่ไม่อยู่นิ่งของเธอแตะอกเขา ปลดกระดุมเสื้อเขาอย่างคล่องแคล่วและสอดเข้าไปใต้ปกเสื้อที่เปิดออก

ทันทีที่เธอสัมผัสผิวของมาร์ติน เขากดมือเธอลงอย่างหนักแน่น เกรซเงยหน้ามองเขาด้วยสีหน้างุนงง ใบหน้าของเขาไร้ที่ติ สลักเสลาด้วยกรามที่คมชัดพอจะตัดกระจกได้ ช้าๆ ความหมกมุ่นเริ่มเคลือบตาของเกรซ...