บทที่ 60 แพทริเซียมีไข้

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วราวกับภาพเบลอ และในที่สุดพาทริเชียก็ร้องไห้จนหมดแรง ได้ระบายอารมณ์ทั้งหมดออกมาแล้ว เธอถอยออกจากอ้อมกอดของเขา ก้มหน้าด้วยความอับอายขณะเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้า

แต่ทันทีที่มือของเธอสัมผัสกับแก้ม เธอสะดุ้งด้วยความเจ็บปวดโดยอัตโนมัติ ในช่วงที่เธอร้องไห้เมื่อครู่ เธอไม่ทันสังเกตความเจ็...