บทที่ 922 ไม่เคยแยกตัวอีกต่อไป

ดวงตาของชาร์ลส์เปล่งประกายด้วยความปรารถนา เขากลืนน้ำลายอย่างยากลำบากถึงสองครั้ง

เขาพยายามมองไปทางอื่น แต่เมื่อเขาเอ่ยปากพูดในที่สุด เสียงของเขากลับแหบพร่า "ดึกแล้วนะ เธอควรกลับไปที่ห้องแล้วพักผ่อนได้แล้ว! ฉันคุยกับพ่อแม่ของเธอแล้ว พรุ่งนี้พวกเราจะกินข้าวด้วยกันเพื่อทำเรื่องให้เป็นทางการ"

เขาไม่อยา...