บทที่ 33

ไคเดน

ผมทุบโต๊ะอาหารแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย เศษไม้กระเด็นจากแรงกระแทกของกำปั้น แต่ผมโกรธจนแทบไม่รู้สึกถึงเสี้ยนไม้ที่ทิ่มแทง พวกมันเกือบจะเอาตัวเด็กน้อยของผมไปทั้งที่เธอยังอยู่กลางอาณาเขตของเรา และใช้ฟีโรโมนกวางเพื่อกลบกลิ่นของพวกมัน พวกมันวางแผนจะจับใครสักคน น่าจะเป็นตัวประกันเพราะแมตต์ไม่ยอมออกจาก...