บทที่ 60

ไม่รอให้ฉันตอบ เธอพาฉันออกจากห้องประชุมใหญ่ ปล่อยให้อัลฟ่าจัดการตัวเองตามลำพัง ฉันได้ยินเสียงตบ และรู้สึกสงสารเขา คุณยายของเขาขมวดคิ้ว พึมพำอะไรบางอย่างด้วยเสียงคำรามต่ำๆ ฉันคิดว่าเธอจะหันกลับมา แต่เธอกลับเดินต่อไปด้วยจังหวะเดิม เราเดินลงไปตามโถงและเลี้ยวขวา ที่นั่นมีห้องแบบเดียวกันแต่เล็กกว่าเล็กน้...