#Chapter 11 พายุฟ้าคะนอง

มุมมองของซีลีน

อราเบลล่านอนขดอยู่ที่เชิงบันได เสียงร้องไห้อันน่าสมเพชของเธอแทงหูฉันราวกับเล็บครูดกระดานดำ ฉันไม่เห็นเลือด แต่ขาของเธอที่บิดเป็นมุมผิดธรรมชาติทำให้ฉันมั่นใจว่าความเจ็บปวดของเธอเป็นของจริง หมาป่าสาวที่ร่างกายแข็งแรงอย่างเธอจะหายเร็ว แต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้อาการบาดเจ็บเจ็บน้อยลงในระหว่า...