#Chapter 77 ฉีด

เซลีนมองเหตุการณ์

ฉันไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้วตั้งแต่เรามาถึงที่นี่ ไม่มีหน้าต่างเลยสักบาน ฉันเลยไม่มีทางรู้ว่าตอนนี้เป็นกลางวันหรือกลางคืน และถึงแม้จะรู้สึกว่าผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว ความทุกข์ทรมานก็มักทำให้เวลาเดินช้าลงเสมอ

โซฟีหยุดร้องไห้ในที่สุด และตอนนี้กำลังกอดเข่าแน่นพลางโยกตัวไปมาบนพื...