บทที่ 1425

นางหงงซบหน้าลงบนมือและพิงไหล่มารดา เธอเริ่มร้องไห้ด้วยความโล่งอก "แม่ คุณอย่าโกรธเลยนะคะ ฮูหยินน้อยคงเข้าใจหม่อมฉันผิดไป นั่นเป็นเหตุผลที่..."

ราชินีลูบหลังเธออย่างปลอบประโลม แล้วกล่าวต่อ "ฮูหยินน้อย ข้ารู้สึกเสียใจมากกับบาดแผลบนใบหน้าของเจ้า เจ้าถูกลักพาตัวในวัง ข้าจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อหาหมอที...