บทที่ 1882

"ฉันขอโทษ" ลิต้าก้มหน้าลง

"ลองคิดดู เธอบอกฉันตั้งแต่เช้าว่าจะทำอะไรบางอย่างที่จะทำให้ฉันโกรธ" ญาร่าถอนหายใจ "มันก็เป็นความผิดของฉันที่ไม่ทันสังเกตตอนนั้น ถ้าฉันรู้ตัวและหยุดเธอไว้ได้ บางทีเรื่องคงไม่ลงเอยแบบนี้"

ซาร่าไม่พูดอะไร เพียงแค่สูบบุหรี่คำหนึ่ง

"นี่คือแม่ของฉัน เธอคิดถึงคนอื่นมากเกินไป ฉั...