บทที่ 2129

กิ่งเถาวัลย์สีม่วงพลิ้วไหวอ่อนโยนในสายลม ทำเสียงแผ่วเบาบนผืนทราย ราวกับเปลของมารดา

ภาษาดอกไม้ของเถาวัลย์สีม่วง: ความรักที่มึนเมา ความปรารถนาอันแรงกล้า

บางทีนี่อาจเป็นความรู้สึกของแม่เขาที่มีต่อพ่อด้วย

เมื่ออมานจากไป เขาเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จากนั้นเขาก็หยุดและถอนหายใจเบาๆ "ถ้าเธอใ...