บทที่ 217

มีรอยเลือดในดวงตาของอมาน เขากุมมือโคลอี้และจูบเธอเบาๆ ที่ริมฝีปาก

อากาศรอบข้างพลันเย็นเฉียบและเงียบสงัด

ในที่สุด หมอก็เตือน "คุณอมานครับ

ตอนนี้..."

อมานมองโคลอี้ที่หลับตาแน่น เขาลูบผมเธอและกระซิบว่า "ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ปล่อยให้ลูกเราไปคนเดียว... จะมีคนตายไปกับเขา"

ดวงตาของเขาค่อยๆ หรี่ลง หน้า...