บทที่ 592

"โอ้ย" โซยาถอนหายใจลึกๆ และเช็ดหน้าผาก "แค่ฝันไปน่ะ นายทำฉันตกใจแทบตาย!"

เธอมองเวลา 7 นาฬิกา

ในที่สุด

เธอตื่นแต่เช้าตรู่ ปลุกให้ตื่นด้วยฝันร้าย

ขณะล้างหน้า โซยานึกถึงความฝันที่รากิบเล่าให้เธอฟัง เธอมองกระจกด้วยความหวาดกลัวที่ยังค้างอยู่ในใจ "ฮู้ว จริงด้วย มันต้องเป็นแค่ความฝันเท่านั้น ไอ้บ้านั่น...