บทที่ 672

ในภวังค์ เธอได้ยินเสียงอามานกำลังคุยโทรศัพท์

ขนตายาวหยักศกของอามานสั่นไหวเล็กน้อย

เธอลืมตาที่พร่ามัวขึ้น

ดอกไม้สีขาวสะอาดบนเพดาน

กลิ่นของน้ำยาที่ลอยอยู่ในอากาศ

โคลอี้นึกถึงสถานการณ์ก่อนที่เธอจะหมดสติ เธอค่อยๆ พยายามลุกขึ้นนั่ง "ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลเหรอ? แล้วงานแถลงข่าวล่ะ..."

"นอนลง" อามานวางโท...