บทที่ 87

"หายใจสิ เอ็มม่า" สเปนเซอร์พยายามปลอบเธอ

"ฉัน... ไม่สามารถ..." เอ็มม่าหายใจถี่รัว สเปนเซอร์พาเธอนั่งลงบนโซฟาและไปเอาน้ำมาให้แก้วหนึ่ง

"จิบหน่อย" สเปนเซอร์ยื่นแก้วให้ริมฝีปากเธอและค่อยๆ ชักชวนให้เธอดื่ม หลังจากจิบน้ำไปสองสามครั้ง เอ็มม่าก็สามารถควบคุมลมหายใจของเธอได้

"ฉันขอโทษนะ ฉันไม่คิดว่ามันจะกระท...