บทที่ 98

หลังจากนั้นไม่นาน วิลกลับไปหาเกรซ เธอดูเจ็บปวด

"เป็นยังไงบ้าง" วิลถามเสียงเรียบไร้อารมณ์

"ก็ไม่แย่เท่าไหร่มั้ง" เกรซแกล้งทำเป็นว่าเธอลำบากที่จะพยุงตัวเองให้นั่งขึ้นมาหน่อย

วิลไม่ได้ช่วย เขาบอกเธอตรงๆ "กลับบ้านไป"

"ฉันกลับบ้านตอนนี้ไม่ได้ ฉันป่วย" เกรซรู้สึกถูกกระทำอย่างไม่เป็นธรรม

"ไป! ฉันจะไปส่งเธอ...