บทที่สิบเอ็ด

เอริสจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยสายตาเหม่อลอย มองบ้านเรือนของฝูงหมาป่าที่ผ่านไป กิเดียนจับมือฉันไว้ นิ้วโป้งของเขาลูบเป็นวงกลมเล็กๆ ฉันรู้สึกถึงความพึงพอใจและที่สำคัญกว่านั้นคือความรักของเขาที่ส่งผ่านสายสัมพันธ์คู่ชีวิต พวกเราเพิ่งพบกันเมื่อวานนี้เอง แม้ว่าจะรู้สึกเหมือนนานกว่านั้นมากกับทุกอย่างที่เ...