บทที่แปด

ลีโอ

ผมตื่นก่อนเพื่อนทั้งสองคน แสงสว่างจากช่องหลังคาที่เปิดอยู่เผยให้เห็นสีชมพูและส้มของพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้น ผมเหลือบมองดาโรแล้วหัวเราะเบาๆ เขากำลังกอดบีนแบ็กของผมอย่างเอ็นดู มีน้ำลายเป็นแอ่งเล็กๆ ตรงที่ใบหน้าของเขาแนบกับมัน

เมื่อผมหัวเราะ อีนิดก็ขยับตัว ผมหยุดเคลื่อนไหวทันที ผมมองไปที่เธอและเห็...