#Chapter 25 ไม่ใช่สิ่งที่แพทย์สั่ง

จัสตินอยู่เฝ้าฉันจนกระทั่งฉันสงบลงพอที่จะหยุดร้องไห้ แล้วเขาก็หลับไป ฉันพยายามจะหลับเหมือนกัน แต่สมองฉันไม่ยอมสงบ ฉันนึกถึงการถูกโจมตีเมื่อก่อนหน้านี้ซ้ำไปซ้ำมา ฉันโง่ได้ขนาดนั้นได้ยังไง? ดอนน่าพยายามฆ่าฉันมาแล้วในวันเดียวกัน! ฉันไม่ควรปล่อยให้ตัวเองเผลอเลย

ฉันยืดขาออกนิดหน่อย ลองทดสอบดู ความเจ็บปว...