บทที่ 174: เราก็ไปแล้ว

มุมมองของราเมริค:

ต้องบอกว่าผมกินอาหารเช้าที่จัดไว้ไปเยอะมาก แต่คู่ชีวิตของผมกลับแทบไม่กินอะไรเลย เธอแค่เขี่ยๆ อาหารที่ผมตักให้บนจาน ผมพยายามป้อนให้เธอกินอีกคำ เธอก็รับไปอย่างสุภาพ แทะนิดหน่อย แล้วก็วางกลับลงบนจานพร้อมกับอาหารอื่นๆ ตรงหน้า เมื่อไรเว่นสั่งให้นักรบคนหนึ่งของผมไปเอาน้ำจากน้ำพุมาใ...