บทที่ 49: ข่าวของเอดแมน

พอฉันอุ้มเธอออกมา ฉันก็รีบพาเธอกลับปราสาทอย่างรวดเร็วที่สุด เธอนอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนฉัน ไร้เรี่ยวแรง ไม่แม้แต่จะขยับตัว นี่ยิ่งตอกย้ำความคิดของฉันว่ามนุษย์ช่างอ่อนแอและไร้ความสำคัญในมุมมองใหม่ทั้งหมด เมื่อมองลงไปที่เธอ นึกถึงภาพที่เธอนอนอยู่บนพื้นดินในรถเข็นที่พังยับเยิน ฉันรู้ว่าเธอเสียเลือดไปมาก เ...