บท 1825

เธอยืนอยู่หน้ารถยนต์ มือข้างหนึ่งเท้าสะเอว อีกข้างชี้ไปที่ไป่เจียหยวน แล้วตะโกนด้วยความโกรธ "ไป่เจียหยวน แกลงมาเดี๋ยวนี้ เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง"

ไป่เจียหยวนเห็นท่าทีเกรี้ยวกราดของแม่เฉิง เธอรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ความจริงตั้งแต่ตอนที่เฉิงเมิ่งเมิ่งยอมถอยออกไปเอง ไป่เจียหยวนก็ได้ให้อภัยเฉิงเมิ่ง...