บท 2375

"อื้อๆ ผมจะไม่ส่งเสียงแล้วครับ..." หลิวหมิงหยางพูดอย่างว่าง่าย

ในตอนนั้นเอง ประตูห้องนอนข้างๆ เปิดออก จ้าวย่าซือเดินออกมาจากข้างใน ด้วยสายตาที่ยังง่วงงุน เธอตะโกนออกมา "เฮ้ย พวกนายสองคนนี่เป็นบ้าหรือไง? ดึกดื่นป่านนี้ยังมานั่ง... โอ้... ตายจริง ทำไมตาฉันมองไม่เห็นอะไรเลย โอ๊ย ทำไมมองไม่เห็น..."

พู...