บท 169

"ฮิฮิ มานี่" น้องชายคุกเข่าลงระหว่างขาทั้งสองของซ่งเหม่ย ใช้ลิ้นที่คล่องแคล่วยั่วเย้าจนซ่งเหม่ยไม่อาจหยุดได้ ร่างสูงโปร่งของเธอสั่นไหวมากขึ้น "อืม... อ๊ะ... แบบนี้แหละ ใช่..."

น้ำไหลลงมาตามผิวที่ยังเต่งตึงของเธอ ส่วนล่างของซ่งเหม่ยชุ่มชื้นมากขึ้น ปากของหลี่หยางเหมือนได้เข้าไปในสวนดอกไม้ลับที่นุ่มนว...