บท 400

ตอนนั้นซงเหมยหันมามองเขา ในดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาอย่างรุนแรง เขาลุกขึ้นโดยไม่รู้ตัวและเดินไปกระซิบที่ข้างหูของเธอ: "ช่างเป็นนางมารที่น่าหลงใหลจริงๆ ฉันอยากจะกินเธอเสียจริง"

ซงเหมยยิ้มอย่างมีเสน่ห์และวางของในมือลง: "คุณไม่ได้อยากกินข้าวหรอกหรือ? ผัดเสร็จแล้วก็กินได้แล้วนะ"

"แต่ตอนนี้ฉันไม...