บท 30

"น้าเล็กไม่กล้ามองฉัน กล่าวเสียงเบาว่า "รีบใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้!"

ฉันยิ้มเจื่อนๆ พลางพูดว่า "น้าเล็กครับ ผมขึ้นมาตัวเปล่า ไม่มีเสื้อผ้าครับ" น้าเล็กมองหน้าฉัน เห็นสีหน้าเก้อเขินแต่จริงใจของฉัน เธอส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง โยนหมอนให้ฉันใบหนึ่งแล้วพูดว่า "เอาไปบังไว้!"

ฉันจำใจต้องใช้มือทั้งสองข้างถือหมอ...