บท 669

ฉันรู้ว่าในสายตาของคนมากมาย มันเต็มไปด้วยความอิจฉาและริษยา แต่ฉันไม่กล้าปล่อยให้หลี่เชียนอยู่ในสภาพแบบนี้ต่อหน้าคนธรรมดาพวกนี้นานเกินไป เพราะฉันเห็นแก่ตัว มีเพียงฉันเท่านั้นที่มีสิทธิ์ชื่นชมหลี่เชียนในสภาพนั้น

ฉันรีบเดินไปกอดกระต่ายน้อยที่มีความสุขอย่างหลี่เชียนเอาไว้แน่น

"โอ๊ย เสี่ยวหนิง อย่าซน ด...