บท 7

ฉันรู้สึกตกใจและร้อนวูบวาบขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ในใจอดไม่ได้ที่จะอยากยื่นมือไปสัมผัสผิวขาวนวลนั้น

"เสี่ยวหนิง รีบไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วกินข้าวเช้าสิ" น้าสะใภ้หันมายิ้มเร่งฉันทันที

"ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!" ฉันยังคงจ้องมองร่างของน้าสะใภ้อยู่ เมื่อถูกเธอถามแบบนั้น ฉันก็ตกใจรีบหันหลังเดินออก...