บท 794

หลิวเฉิงคงไม่คิดว่าฉันจะปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน เขามองฉันด้วยความตกใจกลัวแล้ววิ่งออกไปทางประตู ฉันไม่ได้ไล่ตามเขา แต่มองไปที่พี่จิ้งที่นอนอยู่บนเตียง ฉันนั่งลงข้างๆ เธอและจัดผมที่ยุ่งเหยิงของเธอให้เรียบร้อย "พี่จิ้ง พี่ไม่เป็นไรใช่ไหม!"

ฮือ—

พี่จิ้งร้องไห้ออกมาดังลั่นแล้วโผเข้ามากอดฉันแน่น ร่ำไห้อย่า...