บท 855

วังซิ่วฟางเห็นแล้วสูดลมหายใจเย็นๆเข้า ฉันตบก้นของเธอเบาๆ เธอก็หันตัวไปอย่างว่าง่าย ให้เธอยันประตูไว้ ฉันเข้าไปจากด้านหลัง

พอเข้าไปได้ วังซิ่วฟางก็ทนไม่ไหวแล้ว เธอใช้มือคว้าแขนของฉันไว้ ปากส่งเสียงออกมาไม่หยุด

ไม่กี่ครั้งก็ทนไม่ไหวแล้ว

"เสี่ยวหนิง เบาๆหน่อย กระดูกฉันจะแตกหมดแล้ว ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว"...