บท 972

ฉันโอบกอดเกาลี่และเดินออกไปด้วยกัน ภายใต้สายตาของคนอื่น ฉันกอดเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ แม้กระทั่งแอบบีบเอวบางของเธอ ถึงแม้เกาลี่จะไม่พอใจและแอบดุฉันหลายครั้ง แต่ฉันก็ไม่หยุด ยังไงก็ตายอยู่แล้ว

ถ้าอย่างนั้นก็ขอลองลวนลามสักหน่อย ตายไปก็จะได้ไม่เสียดาย

ตายใต้ต้นโบตั๋นแล้วเป็นผีก็ยังโก้หรือ?

แน่นอน พอเลี้ย...