บท 443

ชินอวี่ชิงตกใจกับการกระทำอันกะทันหันของผม รีบดึงแขนผมพลางพูดว่า "อาจารย์จาง คุณกำลังทำอะไรคะ ทำไมถึงคุกเข่าให้ฉันแบบนี้"

ผมยังคงคุกเข่าไม่ขยับ กอดขาเธอไว้พลางพูดว่า "ผิดก็คือผิด จะเป็นอาจารย์หรือไม่เป็นอาจารย์ผมไม่สนหรอก ผมแค่ขอให้คุณยกโทษให้กับความหุนหันของผม"

ชินอวี่ชิงคงคาดไม่ถึงว่าผมซึ่งเป็นผู...