บท 2

สุเหว่ยกำลังนั่งยองๆ อยู่บนพื้น มือปกป้องส่วนสำคัญของร่างกาย ใบหน้าขมวดคิ้วเพราะความเจ็บปวดที่ข้อเท้า ริมฝีปากเล็กๆ เบะออก ขณะที่หางตามีหยดน้ำตาเอ่อคลอ

ผมยาวดำขลับพาดบนบ่าขาวนวลอย่างไม่ตั้งใจ กระดูกไหปลาร้าชวนหลงใหลดูช่างหอมหวาน ถัดลงมาคือผิวขาวเนียนที่เปิดเผยมากเกินกว่าจะปกปิดได้ รวมถึงความอ่อนนุ่มขนาดใหญ่ที่ถูกแขนกอดรัดจนเปลี่ยนรูปทรง

อาจเป็นเพราะมีชายแก่แปลกหน้าอยู่ข้างกาย ความนุ่มนิ่มสองเต้าบนอกของสุเหว่ยจึงสั่นไหวเล็กน้อยตามการเคลื่อนไหวของร่างกายเธอ

หัวใจของลุงหลิวเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เขากลัวว่าถ้ามองต่อไปเลือดกำเดาจะพุ่ง รีบเบนสายตาไปที่หน้าท้องแบนราบของสุเหว่ย ก่อนจะหยุดอยู่ที่ช่องว่างระหว่างต้นขาเรียบเนียนทั้งสองข้างของเธอ

มือเล็กๆ ของสุเหว่ยพยายามปกปิดจุดสำคัญตรงนั้น ลุงหลิวถึงกับมองเห็นเส้นขนหยิกงอผ่านช่องว่างระหว่างนิ้วมือของเธอ

ไฟราคะพลันลุกโชน ร่างกายของลุงหลิวเกิดปฏิกิริยาอย่างรุนแรง ส่วนล่างของเขาตื่นตัวอย่างรวดเร็ว นูนขึ้นเป็นเต็นท์ขนาดใหญ่

กลัวว่าสุเหว่ยจะสังเกตเห็นความผิดปกติของร่างกาย ลุงหลิวจึงค้อมตัวลงเล็กน้อย ประกอบกับวันนี้เขาใส่กางเกงทำงานมา จึงทำให้อีกฝ่ายไม่ทันสังเกตเห็น

เมื่อเห็นลุงหลิวยื่นชุดชั้นในมาให้ สุเหว่ยยกแขนขึ้น ทำให้ความนุ่มนิ่มทั้งสองที่ถูกกอดรัดไว้หลุดพ้นจากการควบคุม กระเด้งไปมาเหมือนลูกบอลระหว่างแขนทั้งสอง

"ลุงหลิว ช่วยยื่นมาอีกหน่อยสิคะ!" สุเหว่ยเหยียดแขนออกไปแต่ก็ไม่ถึงเสื้อผ้าในมือของลุงหลิว จึงต้องยกแขนขึ้นอีก คราวนี้ความนุ่มนิ่มทั้งสองบนอกเธอไม่มีสิ่งใดปิดบังอีกต่อไป กระเด้งออกมาอย่างเต็มที่

เมื่อเห็นความกลมกลึงที่กำลังเคลื่อนไหวไปมาอยู่ใกล้แค่เอื้อม ลุงหลิวตื่นเต้นจนรู้สึกเหมือนถูกไฟช็อต หัวใจแทบจะกระเด็นออกมา

เขาแทบอยากจะพุ่งเข้าไปซบลงระหว่างความนุ่มนิ่มของสุเหว่ย แลบลิ้นออกมาเลียสักสองสามที

แต่สุดท้ายเขาก็อดกลั้นไว้ได้ ผู้หญิงแบบสุเหว่ยจะยอมให้ชายแก่วัยห้าสิบกว่าอย่างเขาทำอะไรได้อย่างไร

เรื่องนี้แค่ได้ชมก็พอแล้ว ไม่อาจทำจริงๆ ได้!

หลังจากสูดหายใจลึกๆ หลายครั้ง ลุงหลิวก็ลดมือลงมา ชุดชั้นในและผ้าเช็ดตัวถูกคว้าไปในทันที จากนั้นลุงหลิวก็ถอยออกจากห้องน้ำ

สุเหว่ยที่กอดผ้าเช็ดตัวไว้รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าว เมื่อครู่เธอรู้สึกตลอดเวลาว่าลุงหลิวแอบมองเธออยู่ ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นความคิดไปเอง แต่จนกระทั่งเธอเห็นเต็นท์ขนาดใหญ่ตรงส่วนล่างของลุงหลิว

ปฏิกิริยาแรกของสุเหว่ยคือจะให้เขาออกไป แต่พอคำพูดมาถึงปากกลับพูดออกมาไม่ได้

อย่างหนึ่งคือเธอเป็นคนเรียกลุงหลิวเข้ามาเอง ถึงจะถูกแอบมองก็ไม่อาจโทษอีกฝ่ายได้ อีกอย่างหนึ่ง สุเหว่ยพบว่าการถูกผู้ชายแอบมอง โดยเฉพาะชายแก่วัยห้าสิบกว่าอย่างลุงหลิว กลับทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแปลกๆ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

และความรู้สึกนี้เธอก็ชอบมันด้วย อย่างน้อยการที่ทำให้ชายแก่วัยห้าสิบกว่าหลงใหลได้ ก็เป็นการพิสูจน์ถึงเสน่ห์ของเธอทางอ้อม

หลังจากขับไล่ความคิดวุ่นวายพวกนั้นออกไปจากสมอง สุเหว่ยก็ฝืนทนความเจ็บปวดที่ข้อเท้าสวมกางเกงชั้นในลูกไม้สีดำตัวนั้น

ผ้าโปร่งบางไม่อาจปกปิดกลีบอ่อนสีชมพูของเธอได้ เมื่อเห็นเส้นสีดำที่โผล่ออกมาจากด้านล่าง สุเหว่ยอายจนแทบอยากจะหาที่หลบให้พ้น

ทำไมเธอถึงให้ลุงหลิวหยิบกางเกงชั้นในตัวนี้มาให้ และเมื่อกี้เธอยังเห็นลุงหลิวเอากางเกงชั้นในตัวนี้ไปแนบที่ใบหน้า นั่นไม่ใช่หมายความว่าส่วนล่างของเธอกับปากของลุงหลิวได้สัมผัสกันทางอ้อมแล้วหรือ

ความรู้สึกใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ ท้องน้อยของสุเหว่ยมีกระแสอุ่นๆ ไหลวน และค่อยๆ ซึมออกมาจากช่องทางของเธอ ผ้าสีดำชิ้นเล็กเปียกชื้นในทันที

เธอหนีบขาแน่นโดยไม่รู้ตัว สั่นศีรษะไปมาอย่างแรง จึงทำให้สติกลับมาบ้าง จากนั้นก็สวมเสื้อชั้นในและผ้าเช็ดตัวขึ้นมาปกปิดร่างกาย

เมื่อได้สติ เธอไม่อยากให้ลุงหลิวเข้ามาอีก แต่ในบ้านมีแค่เธอคนเดียว และข้อเท้าก็ยังเจ็บมาก สุดท้ายหลังจากพยายามลุกขึ้นแล้วล้มเหลว สุเหว่ยก็ต้องฝากความหวังไว้กับลุงหลิวที่อยู่ข้างนอก

"ลุง...ลุงหลิวคะ หนูเสร็จแล้ว! เชิญ...เชิญเข้ามาได้ค่ะ!"