บท 214

วังชิงชิงใบหน้าแดงก่ำ หลับตาพริ้มพรายอ่อนระทวยอยู่บนเก้าอี้ไท่ซือ หายใจถี่รัว เธอยังไม่มีแรงจะดึงขาที่แขวนอยู่บนที่วางแขนทั้งสองข้างกลับมา ได้แต่คงท่าแหกขาอวดความเปียกชื้นให้อาเห็นกระบวนการที่น้ำขาวไหลออกจากช่องสวาทของเธออย่างชัดเจน

เฉินหลิวยื่นนิ้วเหี่ยวย่นของเขาสอดเข้าไปในช่องเล็กที่เปียกชุ่ม ควา...