บท 345

เจียงห่าวเฉิงมองสำรวจเด็กสาวตัวน้อยตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอสมกับชื่อของเธอจริงๆ อ่อนโยนและเชื่อฟัง ผิวที่เปลือยเปล่าอยู่นอกชุดว่ายน้ำทำให้เขานึกถึงพุดดิ้งนมที่วางโชว์อยู่ในตู้ขนมหวาน ละเอียดนุ่มและหวานชื่น ชวนให้อยากกัดสักคำ

"โค้ชคะ?" หวังชิงชิงเห็นโค้ชจ้องมองเธอเหม่อลอย จึงเรียกด้วยความสงสัย

"เอ่อ" ...