บท 427

ผ้าผืนนี้แนบกระชับห่อหุ้มเนื้อนุ่มที่นูนออกมา ตรงกลางเว้าลงเล็กน้อย นั่นคือความอวบอิ่มด้านล่างของเสี่ยวเสวีย ตาของลุงหลิวเปล่งประกายราวกับมีไฟลุก มีช่วงหนึ่งที่เขาเหม่อลอย มือหยุดนิ่งไปชั่วขณะ

"ลุงคะ กดเร็วๆ สิ วางเท้าหนูบนขาลุงจะได้สะดวกกว่า"

แต่เดิมเสี่ยวเสวียนอนเอียงพิงด้านในของโซฟา ลุงหลิวนั่ง...