บท 101

ราตรีมืดมนหม่นหมอง

ไม่รู้ว่าเมื่อไรท้องฟ้าเริ่มโปรยสายฝนบางเบา

ซาหลี่ถูกปกป้องอยู่ด้านหลังเขา ติ้งอี้เงยหน้าขึ้นมองยามอที่อยู่ไม่ไกล แล้วกล่าวว่า "ให้เธอไป ฉันจะสู้กับแก"

"ไม่เป็นไร ฉันไม่สนใจชีวิตคนอื่นอยู่แล้ว สิ่งที่ฉันต้องการคือหัวของเจ้า"

ยามอยิ้มมุมปากเล็กน้อย พูดว่า "ถึงอย่างไ...