บท 112

ร่องรอยของยาม่าหายไปแล้ว แต่เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงไม่คิดจะยอมแพ้แต่อย่างใด

ติ่งอี้มีบุญคุณต่อเขาเหลือคณานับ และความแค้นที่ก่อตัวขึ้นจากบุญคุณนั้นย่อมเป็นความแค้นที่ไม่อาจอยู่ร่วมฟ้าเดียวกันได้

หลังจากยาม่าจากไป เขารีบไล่ตามออกไปทันที

แต่เมื่อออกมาถึงถนนใหญ่แล้ว เหลียวมองไปทั่วทั้งสี่ทิศ กลับไม่เห็...