บท 208

ค่อยๆ หัวใจที่กระวนกระวายของหลินเจี้ยนเย่สงบลงอย่างสิ้นเชิง เขาจ้องมองลูกสาวของตนเองนิ่งงัน

หลินเมิ่งเมิ่งพูดอะไรไม่ออก แต่ดวงตาเต็มไปด้วยความเศร้า

ผู้อำนวยการสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ากำลังนอนกลิ้งอยู่บนพื้น พอติ้งอี้เห็นเข้าก็หัวเราะเยาะทันที "แกทำธุรกิจเก่งนักนะ แกน่ะรีบบอกมาเลยดีๆ ว่าขายเด็กไปแล้วกี...