บท 33

สนามมวยเงียบสงัด

ร่างผอมบางของติ้งอี้ยืนตระหง่านกลางเวที มือทั้งสองชูไมค์ขึ้นสูง

ช่วงเวลานี้ราวกับนิรันดร์

แม้แต่กรรมการยังลืมนับถอยหลัง

ไมค์พยายามดิ้นรน แต่ร่างกายถูกติ้งอี้บีบเกร็งอยู่กลางอากาศ ไม่อาจออกแรงได้แม้แต่น้อย ได้แต่คำรามอย่างไร้ประโยชน์

ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไร ผู้คนในส...