บท 464

ทันใดนั้น จางฮุยนึกขึ้นได้บางอย่าง เขารีบวิ่งไปหาคงโหร่วเจีย พลางถามอย่างร้อนรน "คุณคง นักบินล่ะ พวกเขาโยนเขาไปที่ไหน พาผมไปเร็ว"

คงโหร่วเจียมองจางฮุยอย่างตกใจ รีบพูด "แต่... แต่นักบินถูกพวกเขาฆ่าตายแล้วนะ"

"รีบพาผมไปดูเร็ว สำหรับคนอื่นเขาอาจตายแล้ว แต่สำหรับผม ยังไม่แน่" จางฮุยมุมปากยกขึ้นเป็นรอย...