บท 43

ที่จริงแล้วไต้เยวี่ยเหอไม่ได้ไปไหนเลย เธอเพียงแค่เหนื่อยเกินไป จึงปลดตะกร้าที่บรรจุข้าวโพดออกจากหลัง แล้วนอนคว่ำหน้าลงบนนั้นจนหลับไป

แทบจะในทันทีที่ศีรษะแตะตะกร้า เธอก็หลับตาลง จมดิ่งลงสู่ความมืดที่ให้ความรู้สึกปลอดภัยอย่างยิ่ง

เมื่อเธอรู้สึกว่าหูของเธอแสบร้อนราวกับถูกแมงป่องหางยาวที่มีพิษร้ายแรงท...