บท 200

เซี่ยงหลินเซินมองหลิวเผิงแวบหนึ่ง มุมปากปรากฏรอยยิ้มบางๆ คงจะรู้สึกดีใจที่หลิวเผิงยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับเขา เขาโบกมือแล้วพูดว่า "พอเถอะ จางฟาน เรื่องนี้เธอไม่ต้องพูดแล้ว ต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ ฉันไม่สามารถทำอะไรที่เป็นการลำเอียงได้เด็ดขาด"

ในตอนนั้น พนักงานเหล่านั้น โดยเฉพาะเซี่ยงอวี่อิง ต่างพยายามอย่...