บท 301

จางเทียนรู้สึกทั้งขำและเศร้าใจ ไม่คิดว่าจางฟานจะมองเขาแบบนี้ พระเจ้า เฉินเหวินหลงมันเด่นขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมกูมองไม่ออกเลยวะ จางเทียนอดคิดไม่ได้

คนเรานี่ เหตุผลมักจะต่อสู้กับความหุนหันพลันแล่นเสมอ เหมือนอย่างจางเทียน ตอนนี้เขาถูกคำพูดเหล่านี้ปลุกเร้าอารมณ์จนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป จึงพล่อย...