บท 365

"ไอ้เวรเอ๊ย นี่มันไม่ใช่การขอยืมเงินแล้ว มั่นใจเหลือเกิน นี่มันชัดๆ ว่าปล้น" จางเทียนหัวเราะเบาๆ "ถ้าฉันไม่ให้ยืมล่ะ"

"แกไม่มีทางเลือก ต้องให้ยืม" คนนั้นพูดพร้อมกับชักมีดผลไม้วาววับออกมา

จางเทียนแค่นเสียงเบาๆ แล้วพูดว่า "ฉันนึกว่าใครซะอีก ที่แท้ก็นักโทษฆาตกรที่หนีคุกนั่นเอง"

ไอ้หมอนั่นกลับหัวเราะ...