บท 471

ฉันพูด "นั่นไม่เหมือนกันนะ นี่มันเรื่องของฉันเอง" เกาเยว่พูดอย่างจริงจัง

"หวังว่าตอนนั้นเธอจะยังแยกแยะได้อยู่นะ" ฉันพูดอย่างมีนัยยะ

เกาเยว่ไม่ตอบ เธอจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนลงจากรถ ก่อนปิดประตูเธอกำชับว่า "ระวังตัวบนถนนด้วยนะ" ฉันพยักหน้า มองร่างของเกาเยว่ที่ก้าวเดินอย่างสง่างามและส่ายสะโพกไปมา...