บท 1098

"ฉันช่างโง่เง่าเสียจริงๆ ยังเชื่อใจเขาขนาดนั้น เมื่อวานฉันถึงกับโง่พอที่จะอยากมีลูกให้เขา สายตาที่เขามองฉันด้วยความรังเกียจและเบื่อหน่ายทำให้ฉันเพิ่งเข้าใจตอนนี้เอง ที่แท้เขามีตัวสำรองมานานแล้ว"

หยางเมิ่งหลิงพูดมาถึงตรงนี้ด้วยความโกรธและเสียใจอย่างสุดขีด ร้องไห้จนแทบขาดใจ ทำให้อันเอ้อร์โกวคาดไม่ถึง...