บท 150

ลมพัดขึ้นอย่างฉับพลัน ถังเฉียนรู้สึกว่าตาพร่ามัว ลืมตาไม่ขึ้นชั่วขณะ

ดวงตาเริ่มปวดขึ้นมาอีกครั้ง

เธอกะพริบตา พยายามใช้น้ำตาชะเม็ดทรายที่ถูกลมพัดเข้าตา แต่ในระหว่างที่น้ำตาพร่าพราย เธอกลับเห็นบางสิ่ง

ท่ามกลางเปลวไฟสีเขียวอันน่าสะพรึงกลัวที่ลุกโชนไปทั่วฟ้า ใบหน้าดุดันของชายผู้นั้น กลับมีความคล้ายคลึงก...