บท 175

หญิงสาวในอ้อมกอด ผิวขาวผ่องยิ่งขึ้นหลังการพักฟื้น ใบหน้าเล็กจนแทบจะกำไว้ได้ในมือเดียว งดงามประณีตดั่งเครื่องกระเบื้องที่แกะสลักอย่างวิจิตร ริมฝีปากสีแดงดูนุ่มนวลชวนหลงใหล แต่คำพูดที่ยังไม่ได้เอ่ยออกมากลับทำให้หมึกอู่เหินแทบกลั้นหายใจ

นางยังคงสวมผ้าคลุมตา ปิดบังดวงตาที่อ่อนโยนดั่งสายน้ำยามฤดูใบไม้ร่...