บท 237

ถังเฉียนอยากจะร้องตะโกน อยากจะขัดขวางเหอหลานชิงกับเหยียนฟูเซิงก่อนที่พวกเขาจะทำสิ่งที่ไม่อาจหวนคืน แต่เธอเปล่งเสียงไม่ออก ได้แต่เป็นคนนอกที่น่าสมเพชมองดูทุกอย่างดำเนินไปอย่างไม่อาจแก้ไข

ดวงตาไม่รู้สึกเจ็บปวดอีกต่อไป แต่กลับมองเห็นทุกอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น เถาวัลย์ที่เต็มไปด้วยคาถาหนาแน่น บัดนี้ไม่รู้ว...