บท 273

ผิวขาวของนางถูกย้อมด้วยสีเลือดของตะวันยามอัสดง เคลือบความเย็นชาและการควบคุมตนในยามปกติด้วยสีสันอันเย้ายวนใจ ราวกับดอกไม้ที่ค่อยๆ เบ่งบานในราตรีอันมืดมิด ท่วงท่าการจิบสุราช่างงดงาม ดุจการดื่มด่ำน้ำค้าง แฝงความงามที่ชุ่มฉ่ำและพร่าเลือน

สีสันอันงดงามนั้นมิใช่ความเย้ายวนธรรมดาของชาดแต่อย่างใด หากแต่ถูก...